Het Institut du monde arabe in Parijs toont 160 werken van Shafic Abboud over een periode van 1948 tot 2003.

Shafic Abboud is de grootste Libanese-en Arabische schilder van de tweede helft van de 19 de eeuw in Europa.Geboren in 1926 in Libanon overleed hij in Parijs in 2004.

Aangetrokken door het Parijse kunstmilieu van na de Tweede Wereldoorlog arriveerde hij in 1947 in de Lichtstad. Zoals vele kunstenaars met hem was hij op zoek naar vernieuwing en Parijs was destijds dé plaats om te debatteren, te experimenteren etc. Parijs vormde de bakermat van vele nieuwe stromingen en had een enorme zuigkracht op kunstenaars op zoek naar vrijheid en ongebondenheid.

Dit gold ook voor de abstracte kunst.
Voor Europa was Parijs hét centrum van de abstracte schilderkunst.

Shafic had een grote bewondering voor o.a. Pierre Bonnard en Nicolas de Staël. De laatste was één van de meest invloedrijke kunstenaars in de periode van na de Tweede Wereldoorlog.

Abboud debuteerde met een succesvolle expositie in 1950 in Beirut Hij was toen slechts 24 jaar oud. Hier etaleerde hij zich als figuratieve schilder.
Zijn eerste solo-expositie als abstract schilder werd gehouden in Parijs in 1955. Hij is één van de belangrijkste schilders die behoorde tot de stroming van de ‘Ecole de Paris”.

Zijn roem groeide. Als eerste en enige kunstenaar uit de Arabische wereld nam hij deel aan de eerste Biennale in 1959 in Parijs.

Shafic reisde veel en kwam ook regelmatig naar Nederland. Hier bezocht hij Amsterdam en de bekende musea. Hij was lang verbonden aan kunsthandel de Boer op de Keizersgracht. Hier vonden regelmatig exposities plaats en er is ook veel werk van Shafic in Nederland verkocht.

Meerdere retrospectieven van hem staan op het programma waaronder in Beirut (2012) en Doha. Deze zullen een nog breder beeld geven van de pluriforme creativiteit van deze kunstenaar. (litho’s, gravures en beeldhouwprojecten).

“Le peintre est amoureux fou de ce qu’il cherche (et donc connait pas). Cette infinie jouissance å l’idée de peindre. Je vais å mon atelier avec un grand désir. J’entre et regarde avec la délectation de l’amoureux ainsi que les frayeurs”.